In de Jungle!

hooi lieve allemaal,

De afgelopen 4 dagen was gekkenhuis! Superveel gebeurt. Supervermoeiend en niet altijd even leuk, maar ook wel een leuke tijd gehad.

Het begon allemaal maandagochtend. We gingen met het vliegtuig naar het kleine plaatsje Rurrenabaque in het Amazone-gebied. Ik wilde perse met het vliegtuig omdat ik nogal enge verhalen had gehoord over bussen die het ravijn in vallen onderweg daar naar toe. Maar goed maandagochtend vroeg op en om half 6 stonden we op het vliegveld. Daar begon de stress, onze vlucht stond namelijk niet op het vertrekschema. Dus wij naar de informatiebalie, daar kregen we doodleuk te horen dat onze vlucht hier niet vertrok maar op een ander vliegveld aan de andere kant van de stad. Maar zeker wisten ze het ook niet...heel vaag allemaal. Veel wilden ze er niet aan doen, dus wij hebben ongveer een uur de mensen van de informatiebalie gestalkt met vragen en of ze niet ergens heen konden bellen. Het probleem was dat de balie van onze vluchtmaatschappij ook dicht was en volgens het vluchtschema ook nog lang niet open hoefde. Dus wij waren enorm in twijfel wat we moesten doen, en de informatiebalie was ook niet echt behulpzaam. Net toen we besloten dan maar naar dat andere vliegveld te gaan, omdat de tijd begon te dringen, ging de incheck balie open. Het vliegtuig bleek uiteindelijk wel gewoon daar te vertrekken en wij waren dus op de goede plek. We hadden nog ongeveer een halfuurtje over, en we konden dus weer rustig ademhalen. Tot bij de douane, daar begon de stress weer opnieuw. We hadden problemen met onze zakmessen, maar konden onze tassen niet meer inchecken. Toen we dat uiteindelijk opgelost hadden, mochten we niet doorlopen naar ons vliegtuig en werd gezegd dat we het vliegtuig van 9 uur moesten nemen, terwijl het 7 uur vliegtuig nog helemaal niet weg was. En daarna zei die man weer dat ons vliegtuig maar 10 minuten vertraging had. Nou toen ontplofte we echt. De hele ochtend was 1 grote onduidelijkheid en niemand die gewoon normaal even kon vertellen wat er aan de hand was. Het enige wat ze maar bleven herhalen was ´No Problem, no problem´. Nee voor die man niet nee, maar voor ons wel!! We waren echt super geirriteerd en chagerijnig en stonden maar wat tegen die man te schreeuwen. Uiteindelijk werden we gered door twee Nederlandse meisjes die kwamen vragen wat er nou aan de hand was. Hun gaf hij wel gewoon antwoord, eikel! Nouja goed uiteindelijk vertrok ons vliegtuig een halfuurtje later dan gepland, en kwam het dus goed. Ik wordt wel weer helemaal geirriteerd nu ik er aan terugdenk!

Na een uurtje vliegen kwamen we aan in Rurrenabaque. Onno wilde een 3-daagse tour gaan doen. Ik had besloten om 3 dagen in Rurrenabaque te blijven en daar wat dingen in de omgeving te bezoeken. Maar de Nederlandse meisjes overtuigenden mij ervan om ook mee op die tour te gaan, omdat het programma vrij relaxt was. We gingen met hun mee naar hun tour agency en daar werd gezegd dat ze plek hadden. Wij opgelucht dat alles goed geregeld was. Totdat er ineens geen plek was voor mij. Ja niks aan te doen ik was ook vrij laat met regelen. Ik was wel erg teleurgesteld want Rurrenabaque was niet zo mooi als ik me had voorgesteld en zag 3 dagen daar toch niet meer zo zitten. Maar even later was er toch ook geen plek voor Onno. De irritaties die toch nog redelijk op het oppervlak zaten, kwamen natuurlijk weer helemaal terug. En na een beetje boos op hun te zijn geworden, konden ze toch nog wat voor ons regelen via een andere touragency. Uiteindelijk is alles dus toch nog goed gekomen en konden we dezelfde dag nog mee op een tour. We hadden een ontzettend leuke groep met 3 supergrappige Ieren en een Canadees meisje.
Eerst moesten we 3 uur met de auto en toen kwamen we aan bij een klein ´haventje´ waar we met gemotoriseerde kano´s de rivier opgingen. Op naar ons kampement waar we dan 2 nachten zouden blijven. Over die rivier varen was echt prachtig. Zo ontzettend veel beesten! We zaten niet echt in de jungle, maar in de ´pampas´. Eigenlijk een soort lage jungle. Jammergenoeg begon het na een uur keihard te regenen en werd het al snel heel erg koud. Dat had ik niet verwacht in de Jungle (de regen wel, maar niet de kou). Na nog ongeveer 2 uur kwamen we ijskoud in ons kampement aan. Onderweg hadden we al gefantaseerd over een prachtig huis met open haard en warme chocolademelk. Maar het was natuurlijk totaal niet zo. Het kamp was heel basic, maar opzich prima. Warme Chocolademelk hadden ze wel!! En werden we verwelkomd met popcorn en koekjes. Na het avondeten vroeg gaan slapen in onze eigen soort van klamboebedtentjes.

De volgende dag begon goed met een superontbijt. Daarna stond er een wandeling in de pampas op het programma, op zoek naar Anaconda´s. Maar dat zag ik niet zo zitten. Onze gids was geweldig en vond het geen probleem dat ik gewoon in het kamp bleef. Daar lekker een paar uurtjes een boekje gelezen in de hangmat. Het regende gelukkig niet meer en het begon best lekker weer te worden.
S´middags gingen we piranha´s vissen. Dat was echt heel grappig. We hadden nogal geinproviseerde hengels met een stukje vlees eraan. Je zag gewoon dat het vlees langzaam opgegeten werd, het werd een steeds kleiner stukje, maar de piranha kon je niet zien. Zo snel waren ze. Een paar hebben wel een piranha gevangen, maar ik gelukkig niet, zou echt niet weten wat ik er mee had moeten doen. Ik deed dus ook niet zo mn best. En nog een beetje rondgevaren. Zo ontzettend veel beesten gezien. Krokodillen, aapjes, ontzettend veel soorten aparte vogels die rare geluiden maakten. En roze rivierdolfijnen!!S'avonds gingen we naar een soort bar waar nog veel meer groepen kwamen en daar was muziek en had je mooi uitzicht over de pampas. Toen we s'avonds terug kwamen in het kamp hadden we allemaal ontzettende honger en klaar voor diner. Maar geen eten te bekennen. De gids ging de eigenaresse van het kamp vragen, maar we kregen geen eten meer. Volgens haar waren we te laat. Het was half 10! Dat was echt belachelijk. Na wat gezeur kregen we hele vieze soort van vette oliebollen. Gelukkig hadden de Ieren nog wel veel chips en nootjes. En toen weer gaan slapen want om 10 uur ging het licht uit.
De volgende dag was alweer onze laatste dag. We verwachten weer zo'n supergoed ontbijt. Maar toen we sochtends de eetzaal in liepen stond er op tafel popcorn en koekjes!! Volgens mij was het de bedoeling dat we dat de dag daarvoor gegeten hadden, dus gebruikten ze dat nu maar als ontbijt. Wij weer boos worden, dat dat echt geen ontbijt werd. Toen kregen we gelukkig een eitje. Deze dag gingen we weer terug naar Rurrenabaque maar eerst gingen we met dolfijnen zwemmen. Alleen dat lukte niet echt. Wij wilden wel met de dolfijnen zwemmen, maar de dolfijnen niet met ons. Maar dat maakte niet uit ze waren wel prachtig om te zien. Onze ochtend werd wel een beetje verpest door een boot vol Israeliers die keihard aan het schreeuwen en zingen waren, waardoor de dolfijnen telkens verdwenen (En dan hoorde je ze tegen de gids zeuren dat ze geen dolfijnen zagen). Verder waren ze de hele tijd aan het roken en gooide hun as en sigaretten gewoon in de rivier en even later zagen we ze de aapjes bananen voeren. Het maakte ons echt zo kwaad!
En toen dus weer terug naar Rurrenabaque.

Maar dat was nog niet alles. De tweede dag werd Onno ontzettend ziek. Ontzettend hoge koorts, hoofdpijn. Dat was echt doodeng, je bent midden in de jungle! De gids wist ook niet wat het was, dus dat vond ik best eng. De groep was gelukkig ook wel heel steunend en kwamen met allerlei soorten pillen enzo aan. Ik heb het dus heel erg naar mn zin gehad, met de groep en de dingen die we zagen en deden. Maar tegelijkertijd zat ik ook de hele tijd met Onno in mn hoofd en voelde ik me een beetje onthand. Ik wist echt niet wat ik moest doen.
Gelukkig ging het de laatste dag alweer een stuk beter en s'avonds in Rurrenabaque had hij zelfs weer zin in eten. Nu is hij alweer bijna de oude, dus dat is echt een opluchting. We denken dat het de bijwerkingen waren die je van de malariatabletten kan krijgen.

Vanmorgen hadden we het vliegtuig weer terug naar La Paz.

Heel veel liefs, Veerle