Perito Moreno en Torres del Paine

heej allemaal,

Weer terug in Santiago, in de bewoonde wereld :).
Na Ushuaia zijn we naar El Calafate gevlogen, nog steeds in Argentinie. We waren hier om de gletsjer Perito Moreno te bekijken. Deze gletsjer is één van de vele van een enorme ijskap in de Andes, die ook wel de derde pool genoemd wordt.
Met een privegids werden we daar naartoe gereden! Dat was erg fijn want daardoor konden we zo lang blijven als we wilden. We waren vroeg dus nog voor de meeste toeristen uit. Daar hebben we dus ook gebruik van gemaakt en in totaal hebben we daar 2 uur staan kijken. De gletsjer was echt enorm! 4 km breed en zo´n 60 m hoog. En het rare is dat je daardoor helemaal het gevoel voor verhoudingen kwijt raakt. Het is veel groter dan je denkt. De gletjser is ook constant aan het kraken en doen. En af en toe valt er een groot stuk ijs af wat gepaard gaat met een grote knal. Heel bijzonder om te zien. We zijn weggegaan toen het steeds drukker werd en je door al het geklets het kraken van de gletsjer niet meer kon horen :? Onze gids vertelde dat door de klimaatveranderingen veel gletsjers langzaam smelten en opdrogen, ze raken uit balans. Dat vond ik wel echt erg om te horen!
De omgeving was prachtig! El Calafate ligt midden in een enorm droge steppe, maar wel aan een meer. Op de weg naar de gletsjer veranderde dat ineens in een groen bos, en uiteindelijk kwamen we uit bij besneeuwde bergtoppen. Maar er was wel te zien dat vroeger (niet vorig jaar, maar superlang geleden) de gletsjers veel verder in het land lagen. De droge vlaktes van de steppe waren bezaaid met enorme keien. Onderweg hebben we ontzettend veel hazen gezien, struisvogels, lama´s, condors en ook flamingo´s!
Maar onze reisplanning was strak geregeld. Na 2 dagen in El Calafate gingen we met de bus weer de grens over naar Chili. Gelukkig de laatste avond in Argentinie een ontzettend goeie steak gegeten!! In een leuk restaurantje boven El Calafate. Ik vond het leuk dat Kiki dat nog even geproefd had, want ze zijn echt goed!!
En de volgende dag dus weer de grens van Chili over. Het duurde minder lang dan van Mendoza naar Santiago, maar nog steeds erg traag allemaal!

We kwamen aan in Puerto Natales, een heel klein havenplaatsje waar echt niks te doen was. Aan de andere kant van de Andes was het trouwens wel een stuk groener. De volgende dag gingen we met een boot het Nationale Park Torres del Paine in. Voor veel reizigers de mooiste plek waar ze geweest zijn. Eerst zaten we op een wat grotere boot en hebben we weer een gletsjer bekeken. Daarna gingen we (niet iedereen, veel mensen gingen met die grote boot weer terug naar Puerto Natales) met zodiacs verder het park in. De zodiacs hadden 2 motors, dus we schoten over het water. Erg leuk :D En daar kwamen de Torres del Paine (De torens van paine) langzaam in zicht. Echt prachtig, bizar, mooi... Ik kan het niet omschrijven. Het is eigenlijk een gebergte die op vele plekken door water diep uitgesleten is. Waardoor er rare pieken en punten zijn ontstaan. Het is echt ontzettend mooi. En het heeft ook iets heel mysterieus.
We hebben een nachtje in een hotel in het park geslapen. Maar jammer genoeg zijn we niet echt dichterbij gekomen. We hebben maar één kant van de gebergte gezien, en ik ben nu zo nieuwsgierig wat daarachter ligt! Maar dat kun je alleen bereiken door te wandelen, echt balen!

Na 1 nachtje daar, met de bus terug naar Punta Arenas, de plek waar we op de grote cruise Mare Australis zijn gestapt. Daar 1 nachtje doorgebracht en de volgende dag met het vliegtuig terug naar Santiago. Alweer het einde van mn reis met Kiki :( Vandaag gaan we nog even winkelen. En morgen zet ik haar af op het vliegveld. Zal wel weer wennen worden in mn eentje!

Maar nu nog liefs van Kiki en mij