Lake Titicaca

hooi allemaal

Na nog een dagje in Cuzco vertrokken we maandagavond naar Puno. Een plaatsje aan het Titicaca meer. Eén van de hoogste meren van de wereld en enorm groot.
De busreis erheen was echt een ramp. Vanwege de hoogte werd het s´nachts natuurlijk ontzettend koud. En de bus had geen verwarming. Dus tijdens de busreis was het echt ijs en ijskoud, op een gegeven moment waren de ramen van binnen zelfs bevroren!! Gelukkig had Onno van te voren nog gezegd ´het zou wel eens koud kunnen worden´, en had ik nog snel een extra trui meegegrist, maar het bleef echt heel erg koud.
De volgende ochtend kwamen we aan in Puno. Het duurde even voordat ik ontdooit was, en hebbben we het rustig aan gedaan. We hebben daar een oud schip bezocht dat in Engeland gemaakt was. Om bij het Lake Titicaca meer te komen, was het in allemaal in kleine stukjes per boot, trein en ezel vervoert, dat duurde meer dan 6 jaar. Wel een bijzonder verhaal. Verder was er in Puno niet zoveel te doen, dus hebben we s´middags gelijk de bus naar Copacabana in Bolivia genomen. De grens over ging echt heel gemakkelijk! Alleen de Amerikanen die ook bij ons in de bus zaten hadden wel ontzettend veel problemen. Ze moesten een visa kopen van 100 dollar en bewijzen dat ze tegen Gele koorts ingeent waren. Wij hadden ons vaccinatieboekje al in ons hand, maar ons werd niks gevraagd. Heel apart. Verder werd de bagage helemaal niet gecontroleerd ofzo. En toen waren we aangekomen in Bolivia. In het minder-exotische-dan-je-zou-verwachten Copacabana.
Een klein schattig maar wel heel toeristisch plaatsje, nog steeds aan het meer. En de volgende dag zijn we met een boot het meer op gegaan, naar Isla del Sol (Eiland van de zon). Op de boot konden we op het dek zitten en het was ook heerlijk weer.
Om bij het dorpje op het eiland te komen moest je wel wat trappen beklimmen. Dat was erg vermoeiend en merkte ik ook wel dat we redelijk hoog waren. Snel buiten adem. Daar een paar hele aardig Engelsen ontmoet en mee gegeten.
De volgende dag ging Onno met die Engelsen een wandeling over het eiland maken. Ik heb toen een lekker plekje gezocht op een mooi terrasje en de hele middag van het prachtige uitzicht genoten. Het was er ook heerlijk stil. Op het eiland reden geen auto´s of ander verkeer. Alles werd vervoerd door ezels. Er werd ook veel gebouwd en ezels kwamen af en aan met bakstenen. Af en toe begon er een ezel te balken, en dat stak dan weer andere ezels aan, waardoor er een soort wave van ezel-gebalk over het eiland ging. Samen met de vogeltjes was dat dan ook het enige geluid wat je af en toe hoorde.
S´middags weer terug met de boot, en toen gelijk de bus naar La Paz genomen. De hoofdstad van Bolivia en de hoogste hoofdstad van de wereld. Dat was nog even chaos en hadden we bijna onze bus gemist. Alleen gelukkig is het hier normaal dat een bus een half uur later vertrekt dan gepland. Dus zaten we uiteindelijk nog te wachten. Een heel stuk langs het Titicaca meer gereden, en uiteindelijk nog met een klein bootje overgestoken. Ik had gehoord dat het heel mooi zou zijn om s´avonds in La Paz aan te komen. Omdat het in een dal ligt en je van boven aankomt. Dan zie je dus al die lichtjes. Wij waren iets te ongeduldig en dachten dat het niet meer zou komen. Maar toen ineens lag daar onder ons de enorme stad. Een uitgestrekt gebied met lichtjes. Dat was toch wel heel erg mooi.
Maar toen werd het eng. Over La Paz hoor je over het algemeen niet erg fijne verhalen. We kwamen niet heel laat aan, maar het was toch al wel donker. Gelukkig zaten er nog twee belgen in de bus die al vaker in La Paz waren geweest en ons wel konden helpen. Maar toen we uit de bus kwamen stonden daar ontzettend veel mannetjes van de toeristenpolitie. Zij hielpen de toeristen met een goede taxi zoeken en schreven alles van die taxi op. Ook werd ons gevraagd waar we vandaan kwamen etc. Heel erg fijn, maar het maakte ons niet bepaald gerust. Blijkbaar is dat dus wel nodig. Niet echt lekker idee. In ieder geval zijn we ook hier weer veilig aangekomen.
En zijn we dus in Bolivia. Ontzettend goedkoop hier!!! Voor een nacht in een hostel betalen we ongeveer 1,5 Euro. Maar de verhoudingen zijn wel raar want voor een ontbijt betaal je hetzelfde. Maar ook vervoer, avondeten etc is rond de 2 Euro. Heel fijn, zo houden we het wel even uit hier. Verder ziet het er hier tot nu toe wel ongeveer hetzelfde uit als Peru. En lopen er zelfs nog meer vrouwtjes in die zelfde klederdracht. De rest ga ik nog ontdekken.

Heel veel liefs Veerle