Zon, zee en strand

Of tenminste dat was de bedoeling. Alleen de zon liet zich twee dagen niet zien. En als de zon er wel was, zat het strand bomvol! Maar de zee die was er! En ik bedacht me dat ik het continent helemaal overgestoken heb! Van de bruine Atlantische oceaan bij Buenos Aires naar de Grote Oceaan hier.

Maar we hebben lekker een weekje niks gedaan. We hadden een hotelkamer met een heel mooi uitzicht! Verder een beetje over de soort boulevard geslenterd. En elke dag lekker gegeten.
Ook zijn we nog naar het prachtige Valparaiso geweest, dat tegen Viña del Mar aan ligt. Een heel bijzonder stadje omdat het tegen vele heuvels opgebouwd is. Om in de hoogliggende wijken te komen heeft elke heuvel een ascensor, een liftje. Zo zijn we met wat liftjes omhoog gegaan, om een paar wijkjes te bekijken. Schattige wijkjes met steile straatjes. En alle huizen waren geschilderd in vrolijke kleuren. Heel mooi om te zien!

En nu zijn we weer terug in Santiago. Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar Punto Arenas. Van daaruit hebben we en 5-daagse boottocht naar de zuidelijkste stad van de wereld, Ushuaia.
Dus onze korte broek wordt morgen omgeruild voor onze winterjas en warme sokken!

Liefs Veerle

Nog even een stukje van mij want Veerle heeft maar zo´n kort stukje geschreven.

Veerle en ik redden ons best in het Spaans. Vaak vullen we elkaar aan. Zij weet de juiste vragen te stellen en ik kan het over het algemeen goed verstaan en dan heb ik alweer bedacht wat ik in het Spaans wil zeggen.

We moeten elke dag weer bedenken in welk cafe of restaurant we willen eten, zowel voor´s middags als voor ´s avonds. Meestal krijgen we tussen de middag zoveel te eten dat we ´s avonds helemaal geen honger hebben, maar we moeten natuurlijk wel wat eten. Nu hebben we een gerecht ontdekt dat heet Tablas, dan krijgen we een groot bord met blokjes kaas en worst en nootjes. Net als tapas dus. Er daar hebben we dan samen genoeg aan.

In Valparaiso moesten we ´s middags ook iets eten en we vonden een heel duur restaurant met een mooi terras met een mooi uitzicht over de stad. Vanwege het terras besloten we maar eens een keertje duur te doen. We wilden geen hele maaltijd, een sandwich is hier ook al een hele hap. Bij de receptie in de hal hadden we gevraagd of we een sandwich konden krijgen, dat kon, maar we moesten even wachten en dan konden we een mooi plekje op het terras krijgen. In die hal zaten we al heerlijk in een paar heerlijke stoelen en na 5 minuten kregen we ons tafeltje toe gewezen.
Iedereen om ons heen zat chique te dineren met warm eten en wijn. Wij kregen de menukaart en daar stond op dat de sandwiches alleen tussen 16.30 en 18.30 geserveerd werden. En het was pas 15.00 uur! Dus moesten we een warm menu kiezen voor heel veel geld. Veerle en ik protesteerden nog en vertelden dat we om sandwich gevraagd hadden bij binnenkomst en nu kon dat opeens niet. We kregen geen antwoord van de ober, hij liep gewoon weg. En toen zei Veerle ´Kom we gaan!´ En samen zijn we het restaurant uit gelopen. Wel eng want we dachten dat ze ons terug zouden roepen, maar er gebeurde niets. En een paar straatjes verder vonden we een heel gezellig klein cafeetje waar we heerlijk een stukje hartige taart met sla en tomaten gegeten hebben.
Zonder Veerle had ik het nooit gedurfd om zo maar weg te lopen, maar samen moesten we achteraf erg lachen en waren we blij dat we het gedaan hadden.

Het weekje aan zee is omgevlogen, eerst een paar dagen acclimatiseren en lekker uitrusten met als uitstap een dag naar Valparaiso. Dat was heel mooi. We wilden er allebei graag heen vanwege de film Motorcycle Diaries, om terug te vinden waar Che in zo´n ascensor zat. Maar zoiets vind je natuurlijk niet terug in zo´n grote stad met heel veel ascensors. Wij hebben in de mooiste en oudste twee gezeten. Prachtig! Toch leuk er geweest te zijn.

Saludos, Kiki