Inspiratieloos

hooi lieve allemaal,

Na Huaraz met de nachtbus naar Trujillo gegaan. Daar wilde ik niet blijven, maar naar een klein vissersdorpje en surfstadje ineen, daar in de buurt. Dus een taxi genomen daar naartoe. De 2 hostels die ik in mn hoofd had, waren helaas vol. En de taxichauffeur probeerde mij ervan te overtuigen dat alles vol zat, dus dat hij me beter weer terug kon brengen naar Trujillo. Mocht ie willen. Dat hebben de taxichauffeurs hier allemaal, zij weten wel waar ze me het beste naartoe kunnen brengen en dan dringen ze ook heel erg aan. Heel irritant die taxichauffeurs met een eigen mening. Uiteindelijk hadden we (hij wilde me namelijk ook niet uit de taxi laten en dat ik gewoon ging lopen) een hostel/hotel gevonden met plek. Maar daar moest ik 50 sol, ongeveer 12,5 Euro, betalen voor echt een stinkhok. Echt veel te duur, dus ben ik daar weer weg gegaan en gelukkig was ik toen de taxichauffeur ook kwijt. Uiteindelijk een ontzettend mooi hotelletje gevonden aan een mooi pleintje. En een hele aardige jongen die op de één of andere manier telkens wist wat ik nodig had. Loop ik een beetje zoekend rond, komt hij net aanlopen en legt hij uit waar de wc´s en badkamers zijn. Heb ik het warm, komt hij net toevallig aan de deur of ik een ventilator op mn kamer wil. Heb ik honger, vertelt hij van een leuk zaakje op de hoek. Kom ik na het eten terug en weet niet zo goed meer wat ik moet doen, komt hij me vertellen dat ze ook een televisiekamer hebben boven. Geweldig! En voor het eerst sinds tijden weer een echte warme douche!
Maar ik zit dus wel weer alleen. Hier in Peru hebben ze niet zoveel van die hostels als in Argentinie en Chili. Waar je je kamer deelt met anderen. En met een huiskamer en keuken waar je leuke mensen ontmoet. Dat is wel jammer.
Huanchaco was niet echt zo´n vissersplaatsje en surfdorpje als ik dacht. Ik heb in ieder geval nog geen visser of surfer gezien. Verder ben ik nog naar een ruine hier in de buurt geweest, niet zo´n hele bijzondere ruine. Toen weer terug naar Trujillo, dit keer met de bus. Toen ik instapte was het nog redelijk rustig, maar onderweg kwamen er steeds meer mensen bij. Op een gegeven moment paste er echt geen mensen meer bij, maar het mannetje van de bus bleef er maar mensen bij proppen. Hoofden, armen, benen staken er op de raarste plaatsen uit. Het lastige was dat ik geen idee had waar ik eruit moest. Maar met mn grote backpack was het ook onmogelijk om eruit te komen. Op een gegeven moment riep het mannetje naar mij dat we weer op de terug weg waren en of ik er niet eens uit wilde, of dat ik van plan was de hele dag in de bus te blijven zitten. Ahum...euh jah ik stap hier wel uit. Toen maar weer een taxi genomen naar het busstation. Toen Trujillo nog bekeken, niet zo´n hele bijzondere stad.
Verder had ik een beetje last van krampen en alles wat daar bij hoort, wat ik vaker heb sinds ik Peru in ben gekomen. En ik begin echt een beetje reismoe te worden. Ik ben nu meer dan 4 maanden onderweg. En het kan me allemaal niet zoveel meer schelen. Ik denk meer aan thuis, dan aan wat er in de omgeving te zien is. Ik hoop dat het gewoon even een dipje is. En ik ga proberen er nog 2 leuke laatste maanden van te maken.

Liefs Veerle