In de woestijn!

hooi allemaal,

In Antofagasta is het helemaal goed gekomen. Eerst het enige hostel, die ik op het laatste moment nog gevonden had, gebeld. Maar ik geloof niet dat het nog een hostel was. Ik kreeg in ieder geval een histerische vrouw aan de telefoon die, na een hoop gebrabbel, ophing zonder dat ik ook maar één woord gezegd had. Maar ik heb een klein hotelletje gevonden, dat opzich prima was. Antofagasta was niet heel spetterend. Bovendien werd er aan een boulevard gewerkt, waardoor je haast niet bij de zee kon komen.
Ik ben daar één nachtje gebleven en de volgende dag met de bus naar San Pedro in de Atacama woestijn. Alleen had mn bus pech gehad voordat het in Antofagasta aankwam, daardoor moest ik erg lang wachten, en moest er ook nog een nieuwe bus komen. Er zaten nog 3 toeristen in de bus, en we hadden elkaar al snel gevonden. Dus toen we uiteindelijk in San Pedro aankwamen had ik al gelijk 3 maatjes, waarvan één ook in mijn hostel zat.
San Pedro is echt een heel klein, schattig plaatsje met zandweggetjes en lemen huisjes. Het is wel ontzettend toeristisch. Heel veel restaurantjes en barretjes. Wel heel gezellig!

Maar goed je bent hier natuurlijk niet om een beetje rond te hangen, maar om dingen in de woestijn te zien. Dus eerst ben ik wezen tourshoppen in de talloze reisbureautjes die hier zijn. Uiteindelijk een goed reisbureautje gevonden, en heb ik 3 tours gedaan.
De eerste dag ging ik naar de Atacama zoutvlakte. Deze was heel anders dan die ik in Argentinie heb gezien. Niet glad maar heel hobbelig met grote brokken zout. Al is het verderop volgens mij wel glad, maar dat heb ik niet gezien. In de zoutvlakte lagen meertjes, waarin veel flamingo's zaten. En af en toe vlogen er wat flamingo´s over ons hoofd.
De volgende dag ging ik naar Valle de la Luna, de vallei van de maan. Eerst gingen we naar een wat hoger gelegen punt zodat we over de vallei konden kijken. Dat was ontzettend mooi, maar de link met de maan kon ik nog niet helemaal vinden. Tot dat we in de vallei gingen. Door het zout lag er een witte laag over de bruine rotsen, het leek net of het hele landschap met poedersuiker bestrooid was. Bovendien was de grond zo ongelijk en hobbelig, met af en toe rare uitstekende punten en hobbels. Deze combinate, dat witte met het hobbelige landschap, had het wel echt wat maanachtigs. Prachtig! Maar toen kwam de klapper van de hele tour. De zonsondergang over de maanvallei. We hadden 10 minuten om een zandduin op te klimmen, waar je mooi over de vallei kon kijken...ik heb het niet gehaald, en de zonsondergang niet gezien. Dat was echt wel klote! Eenmaal boven was ik kapot en bovendien stond half San Pedro boven op die duin, dus kon je sowieso niet zoveel zien.
Maar nu komt de goeie kant van het verhaal. Op de eerste tour had ik een aardig ouder, engels echtpaar ontmoet. Ze zaten ook weer op dezelfde tour naar de maanvallei. Zij waren de zandduin opgesprint, kapot boven aangekomen, en net de zon zien zakken. Zij baalde ook want ze hadden er niet echt van kunnen genieten. Dus hadden ze het idee om de volgende dag een taxi te huren en nog eens naar de vallei te gaan om de zonsondergang te kunnen zien. En ze vroegen mij mee! Dat was echt perfect! We kwamen daar rond 7 uur aan. We hadden alle tijd om die verdomde duin te beklimmen, en een goed plekje uit te zoeken. Toen was er echt nog niemand te bekennen en we hebben een uur van het uitzicht en de stilte kunnen genieten. Het was prachtig! Tijdens de zonsondergang waren er wel weer meer mensen, maar het was meer dan de moeite waard om nog eens terug te komen! En ik hoefde de taxi niet mee te betalen, zo ontzettend lief! Super!
En vandaag de zon weer zien op komen bij de geisers. Ik werd om 4 uur s´nachts opgehaald. Het was nog pikkedonker, maar op elke straathoek van San Pedro stonden mensen te wachten op hun busje. En zo vertrok nu half San Pedro in een optocht aan busjes naar de geisers. Toen we daar aankwamen was het nog steeds donker en ijskoud! Rond de -5 graden. Maar het was wel heel bijzonder, overal hoorde je geborrel en allemaal damp. En langzaam kwam de zon op in de vallei. Was mooi. Ik had nog nooit geisers gezien, dus dat was ook wel leuk. Gelukkig was de vallei vrij groot, dus was het niet zo ontzettend druk als op de zandduin. We gingen ook nog naar een thermal bad. Maar het was nog steeds niet heel erg warm, dus ik was niet dapper genoeg om daar in mn bikini te staan.

In San Pedro was het wel warm, maar gelukkig niet te warm. Iemand vertelde dat het een paar weken geleden hier 50 graden was! Dat had ik gelukkig niet. De Atacama woestijn is de droogste woestijn ter wereld, maar toen ik hier aankwam regende het. Heel even maar. En er waren erg veel wolken, wat volgens vele normaal gesproken nooit is, maar dat maakte het weer wel beter.

Dat het zo toeristisch is, heeft ook wel iets heel raars. Het hele dorp loopt vol met reizigers van alle hoeken van de wereld, behalve Chilenen. Toen we daar zo met ze allen op die zandduin stonden, vond ik het eigenlijk wel iets heel belachelijks hebben. We stonden daar met ze tientallen, de hele duin vol. Maar goed ik doe er zelf ook aan mee.
Behalve Israeliers, die heb ik hier niet gezien! Normaal gesproken zijn ze overal. Daar waren wel meer mensen verbaasd over. Maar toen kwam iemand met de geniale opmerking dat het hier te duur voor ze is. Want Israeliers zijn nog gieriger dan Hollanders! Dus slaan ze het maar over...apart.
Ik heb het in ieder geval wel heel erg naar mn zin gehad. En veel leuke mensen ontmoet!

Heel veel liefs